Jacek Malica 
John Bell 

powieść o tym, że groza wojny sięga po ludzkie dusze daleko poza dym bitewnych pól. Wspomnienia żołnierzy zapisane w apogeum ich niedoli. Myli się ten, kto sądzi, iż wszelkie koszty wojny rozliczane są na froncie, a jej zło nie rozprzestrzenia się jak zaraza, która zatruwa umysły i niszczy ludzką wrażliwość, werbując swoich posłańców i zabijając ich rękoma pokój. 

Nowy Orlean, rok 1974. Major Wojskowego Biura Śledczego prowadzi śledztwo w sprawie brutalnych morderstw, dokonywanych z niespotykanym okrucieństwem na oficerach marines. Trop wskazuje na młodego kombatanta wojny w Wietnamie, Johna Bella, który powrócił po niej okaleczony i wyniszczony psychicznie. Od tego momentu chęć złapania mordercy i wyjaśnienia motywów jego działania staje się obsesją śledczego. Odpowiedź kryje się w wojennej biografii posłańca śmierci — kata i ofiary. 

Czy jego dzieło wypełni się do końca? Wojna zawsze jest złem. Dobre mogą być intencje i podstawy poszczególnych odruchów, które towarzyszą konfliktom zbrojnym. Samo zjawisko natomiast jest bezwzględnie dramatem człowieka. Przegrani tracą życie, ocaleni pokój ducha. Zwycięzców z reguły nie ma.